Barn

01.01.1862

Varðveitt hjá

Innimynd, sem líklega er ætlað að sýna kvöldvöku á íslenskum sveitabæ, drengur les í bók, gamall maður situr, kona situr undir barni, önnur prjónar, maður stendur við rúmgafl. Á bitum hanga föt (eða skinn?). Gamlar þjóðlífsmyndir, mynd 47: Kvöldvaka í baðstofu. Karlmaður stendur rétt innan við dyrnar, kona situr við prjóna á rúmstokki, en önnur með ungbarn í afhúsi inn af baðstofunni. Karlmaður situr á kolli fram við herbergisdyrnar og er líklega að þæfa sokka eða vettlinga milli handa sér. Drengur les í bók, sennileg upphátt fyrir heimilisfólkið. Slíkur lestur gegndi líku hlutverki og útvarp nú á dögum. Á þverbitum hanga húðir og plögg. Myndin er frá 1862. Lesefni á kvöldvökum var einkum fornaldarsögur, riddarasögur og Íslendingasögur, en á 19. öld komu einnig til prentaðar þjóðsögur og ævintýri og þýddar skemmtisögur. Upplesarinn gat verið á öllum aldri, en þurfti að hafa góða framsögn. Einnig voru kveðnar rýmur, sem ortar voru út af fornsögum, ef góður kvæðamaður var á heimilinu. Stundum voru förumenn og aðrir gestir fengnir til að kveða. Kvöldvökunni lauk þó oftast með því, að lesinn var húslestur úr einhverri guðsorðabók, hugvekjum eða húspostillu, og sunginn sálmur á eftir.