Peysufatapeysa
1907 - 1912
Varðveitt hjá
Þjóðminjasafn Íslands
Peysufatapeysa / stakkpeysa / stokkpeysa úr svörtu klæði. Peysan er aðskorin, eins og peysufatapeysur jafnan eru, með stakk (stokk) að aftan sem leggst yfir pilsið. Á boðunga og fremst á ermar er saumað svargrænt flauel. Ermarnar eru með svolitlu púffi á öxlum, eins og fór að tíðkast á tuttugustu aldar peysufatabúningum. Peysubolurinn er fóðraður með gráu bómullarefni og ermarnar með grænröndóttu bómullarefni en fremst eru þær fóðraðar með bleiku gerviefni. Peysan er krækt að framan með sex krækjum. Þar af er ein þeirra efst við hálsmálið. Peysan er óbrydd að neðanverðu og þar er klæðið klippt í oddalaga tungur. Eilítið ryð er komið í krækjurnar að framan og nokkur smá göt eftir skordýr eru á peysunni en annars er hún í góðu ástandi. Peysuna saumaði Hallfríður Árnadóttir (f. 1857, d. 1925), væntanlega þegar hún var húskona á Blómsturvöllum árin 1907-1912. Óljóst er hvort Guðríður Þórarinsdóttir, húsfreyja á Blómsturvöllum, átti peysuna eða einhver dætra hennar.
Gripirnir nr. Þjms. 2012-3 komu allir frá Þórdísi Ólafsdóttur (Dísu), Núpum í Fljótshverfi (f. 1913, d. 2003). Hún var dóttir Guðríðar Þórarinsdóttur (f. 1879, d. 1962) og Ólafs Filippussonar (f. 1868, d. 1921) á Blómsturvöllum. Maki Þórdísar var Sigmundur Þorsteinn Helgason frá Núpum. Þau Þórdís voru barnlaus en hjá þeim voru oft börn í sumardvöl. Eitt þeirra barna var Sverrir Þórólfsson flugstjóri sem leit á heimili þeirra Þórdísar og Sigmundar sem sitt annað heimili. Gefandi gripanna er eiginkona Sverris.
Aðrar upplýsingar
Ártal
1907 - 1912
Efni
Safnnúmer
Safnnúmer B: 2012-3-3
Staður
Staður: Blómsturvellir, 880-Kirkjubæjarklaustri, Skaftárhreppur
Aðfangategund
Undirskrár
Undirskrá: Munasafn
Efnisorð / Heiti
Efnisorð: Peysufatapeysa
Upprunastaður
63°57'9.3"N 17°41'54.6"W