Spenna, með klæðnaði

Varðveitt hjá

Spenna af möttli Ingibjargar Einarsdóttur, konu Jóns Sigurðssonar forseta. Er hún úr gylltu silfri, með lágt upphleyptu skrauti á framhlið, sem líkist kornslegnu víravirki., aðalhlutinn kringlóttur skjöldur, með dálitlu bandi við rönd á tvo vegu, og þar fest ílangri plötu, bogadreginni á enda að utan, snýst önnur, sú sem til vinstri se, um hjarir, en hinum megin, þar sem gerðar hafa verið sams konar hjarir til samræmis, rofnarm er krækt saman um krók á bakhlið. L. öll 17,7 sm, þvm. við skjöld 5,5 sm, plötunnar 6,5 sm á l., en um þeirra mest 2,9 sm. Á miðri kringlu og plötum má sjá sítið, upphleypt andlit, oddur með loftverki er á hinum hringendanum á plötunni, og lítið auga í krikanum sitt hvorum megin, en fimm göt í röð skammt frá endum þeim er inn snúa. Nokkuð hefur spennan dökknað og gylling eyðst. Sjá greinargerð, er fylgir hlut þessum. Gjöf Ástu Ásgeirsdóttur fylgir greinargerð frá Ragnari Ásgeirssyni, og er hún á þessa leið: „Afi minn, Matthæias Markússon, trésmiður, sem byggði Holt í Reykjavík, og Jón Sigurðsson forseti, voru skyldir að öðrum og þriðja. Báðir voru þeir afkomendur Ólafs Jónssonar lögsagnarm. á Eyri í Skutulsfirði. Séra Sigurður Jónsson á Rafnseyri var sonur Ingibjargar Ólafsdóttur, en Markús var sonur Þórðar Ólafssonar, sem bjó í Vigur. Milli þeirra frændanna Jóns forseta og Matthíasar var góður kunningsskapur og kom forseti jafnan að Holti, þegar hann var hér á landi. Kona Matthíasar var Sólveig, dóttir séra Páls skálda Jónssonar í Vestmannaeyjum (+1846). Átti frú Sólveig ljóðasyrpu föður síns og var forseta kunnugt um það og hafði ágirnd á henni og bað oft um að fá hana til kaups eða að láni. En ekki mun syrpan hafa verið laus í h0ndum Sólveigar og ekki fékk forseti bókina, lengi vel. Er hann kom hingað til lands í síðasta sinn, kom hann að Holti og mæltist enn til að fá bókina. Varð það þá úr, að forseti fékk hana að láni, en sem tryggingu fyrir því , að henni yrði skilað aftur, skildi hann eftir silfurspennuna af möttli frá ingibjargar konu sinnar hjá Sólveigu. En ekki löngu eftir andaðist Jón Sigurðsson í Kaupmannahöfn, og frú Ingibjörg lézt viku síðar. Varð þetta til þess, að syrpu séra Páls skálda var aldrei skilað, - og er hún enn nr. 2494to í handritasafni Jóns Sigurðssonar í Landsbókasafni. Silfurspennan varð því innlyksa í Holti hjá Sólveigu, en eftir hana fékk yngsta dóttir hennar Jensína Björg Matthíasardóttir spennuna og átti hana alla æfi sína, - en elzta dóttir hennar, Ásta Ásgerisdóttir, eignaðist nælunaeftri móður sína og á hana enn. Ragnar Ásgeirsson.“

Aðrar upplýsingar

Ingibjörg Einarsdóttir, Notandi
Ásta Ásgeirsdóttir, Notandi

Efni

Ólífræn efni, Málmur, Gull
Ólífræn efni, Málmur, Silfur

Safnnúmer

Safnnúmer A: JS-228

Stærð

17.7 x 5.5 cm Lengd: 17.7 Breidd: 5.5 cm

Staður

Staður: Holt, Reykjavíkurborg

Aðfangategund

Munir

Undirskrár

Undirskrá: Jón Sigurðsson_Safn (JS)

Efnisorð / Heiti

Efnisorð: Spenna, með klæðnaði