Tóbaksdós

1750

Varðveitt hjá

Tóbaksdósir úr silfri, að meginformi ferkantaðar, en hornin er svo mjög bogadregin og hliðarnar sveigðar og beygðar langsum og þversum, að ferhyrningslögunin leysis að milku leyti upp fyrir auganu. Dósirnar eru 5,9 cm á hlið og 2,7 cm þykkar. Þær eru drifnar út úr fremur þunnu silfri og lagið er í hreinræktuðum rokokostíl. Sama er að segja um skrautverkið, sem garfið er dósalokið. Þar er allt umhverfis krans af blómstur skrautverki í rokokostíl, en innan í er hjarðmeyjarmynd, stúlka, sem slær hörpu ( lút), en tvö lömb liggja við fætur henni. Fremur munu slíkar myndir vera sjaldgæfar á rokokosilfurmunum dönsku, en að öðru leyti sverja dósirnar sig í stílinn. Þær eru vandaðar, en hafa orðið fyrir smávegis áfalli hjá smiðnum, því að lokið hefur sprungið lítillega á einum stað og dálítil silfurbót verið lögð undir, til að bæta tjónið. Innan á botni dósanna eru 4 stimplar, sem veita vitneskju um uppruna þeirra og aldur. Einn er merki Kaupmannahafnar með 3 turnum og ártalinu 1750, annar er meistaramerki, vafalítið IIB 1750, sem er merki Jens Isbergs, er meistari var í Kaupmannahöfn 1742 - 70, eða ef til vill Johann jörgen Borrings 1740- 54. Þriðji Stimpillinn er merki silfurvarðarins Christopher Fabritius 1749 - 87, stórt, skrifað F og blaðskraut umhverfis, og sá fjórði er mánaðarmerki, merki ljónsins. þ.e. 22. júli - 21. ágúst. Síðastur átti dósir þessar Níels bóndi Stefánsson í Hrísey í Hróarstungu, en hann átti Þorbjörgu, dóttur Stefáns í Klúku Bjarnasonar bróður Jóns í Reykjahlíð, þess er seldi safninu dósirnar. Höfðu þær áður verið í eigu Bjarna föður þeirra, Árnasonar í Húsey Stefánssonar Schevings, prests í Presthólum. Aftan á dósirnar eru grafnir með örsmáum deplum stafirnir MM, sem vel geta verið stafir fyrsta eigndans.