Svunta

1800 - 1900

Varðveitt hjá

Svunta, úr íslenzkri einskeftu. Með lóðréttum röndum, dökkbrúnum, hvítum og í þremur stigum af ljósbrúnu. Efst er strengur með hnappi og auga. Hæð 78 sm, br. að ofan 60 sm, að neðan 95 sm. Lítið slitin, en þó dálítið stoppuð í miðju. Svunta þessi var áður í eigu Sigríðar Jónsdóttur Stephensen, Korpúlfsstöðum í Mosfellssveit.

Aðrar upplýsingar

Gefandi: Sigurbjörg Ásbjörnsdóttir

Ártal

1800 - 1900

Safnnúmer

Safnnúmer A: 15136 Safnnúmer B: 1952-6

Stærð

78 x 60 x 95 cm Lengd: 78 Breidd: 60 Hæð: 95 cm

Staður

Staður: Korpúlfsstaðir, Reykjavíkurborg

Sýningartexti

Svunta við peysuföt, úr íslenskri einskeftu, efnið með dökkmórauðum, ljósum og hvítum lóðréttum röndum. Frá 19. öld, úr eigu Sigríðar Jónsdóttur Stephensen á Korpúlfsstöðum í Mosfellssveit. 15136 Spjaldtexti: Peysuföt Peysuföt, framan af einnig nefnd húfubúningur, komu fyrst fram á seinni hluta 18. aldar þegar konur tóku upp húfur sem hversdagshöfuðfat í stað faldsins. Á 19. öld urðu peysuföt algengur búningur kvenna. Húfurnar voru prjónaðar skotthúfur, sams konar og við upphlut. Um hálsinn var silkiklútur en eftir að peysuföt urðu spariklæðnaður á ofanverðri 19. öld var haft slifsi úr silki. Svört peysa, einnig kölluð stakkpeysa, stokkapeysa, stiglapeysa, var í fyrstu prjónuð, en um miðja 19. öld var einnig farið að sauma hana úr smávaðmáli eða klæði. Pilsið var óskreytt úr svörtu vaðmáli, eða klæði. Svuntan var oftast úr langröndóttri eða köflóttri ullareinskeftu, dúksvunta. Belti var aldrei haft við peysuföt. Dúksvunta í sauðarlitum, langröndótt, frá 19. öld. Peysuföt Costume The jacket costume, peysuföt, originally known as the cap costume, húfubúningur, first emerged in the latter half of the 18th century, when women started to wear caps instead of the traditional high headdress. In the 19th century peysuföt became a common costume for women. The costume was worn with a knitted tasselled cap, as worn with the upphlutur, and a silk neckerchief. When the jacket costume became a formal costume in the late 19th century, the neckerchief was replaced by a silk scarf tied in a bow. The black jacket was originally knitted. But in the mid 19th century jackets started to be made of fine black vaðmál or broadcloth. The skirt was unadorned, made of black vaðmál, later broadcloth. The apron was generally made of vertically striped or chequered woollen tabby. No belt was worn with this dress. Vertically striped woven tabby apron in natural shades of wool, 19th century.

Aðfangategund

Munir

Undirskrár

Undirskrá: Munasafn

Efnisorð / Heiti

Efnisorð: Svunta

Heimildir

Elsa E. Guðjónsson: Íslenzkir þjóðbúningar kvenna. Reykjavík 1969, bls. 35 - 45.