Brýni, óþ. notkun og t.d f. hnífa alm.

920 - 980

Varðveitt hjá

Heinbrýni með gati í endann, mjórra, en jafnlengra en heinin, sem fannst hjá Baldursheimi, og eigi nima 4 línur á breidd, en 3 þumlúngar á lengd. Þessir þrír síðast töldu gripir (nr. 85-87) fundust á Gautlöndum við Mývatn 9. juni 1855.(sjá M.Þ. bls.72). Þarna fundust einnig bein. Auk knífsblaðsins (nr. 86) og heinarinnar (nr.87) fundust engar fornar menjar með beinum þessum. Það er eigi efunarmál, að maður þeesi, er hér var grafinn, hafi verið heiðinn. Hundsbeinin (sbr nr. 11) og allt fyrirkomulagið á dysinus sýna það ljóslega. Öll líkindi eru til, að þetta sé bein Gauts, er fyrstur reisti bæ á Gautlöndum, og bjó þar um 970-980. Reykdæla saga (kap.24) getur þess, að hann hafi átt góðan hund, er Flóki hét, sem gó upp í fjallið, er þeir Víga-Glúmur og Eyjólfur Valgerðarson vildu veita Mývetningum heimsókn með tveim hundruðum manna. Dys þetta getur eigi verið eldra en frá því, er kristni kom á Ísland, og leikur hér því í mesta lagi á 50-60 árum. Á þessu stutta tímabili er fremur ólíklegt, að fleiri en einn hafi búið eða verið á sama bæ, er hafi átt þá uppáhaldshunda eða merkishunda, að þeir hafi verið heigðir með þeim. Sé sú getgáta rétt, og að tönnin (nr.85) sé úr Flóka, þá má sjá, að þessi ferfætti bjargvættur Mývetninga hefir engu að síður haft tennur til að bíta með en kjapt til að gelta með.