Karfa, óþ. notk.

1730 - 1783

Varðveitt hjá

Tágakarfa með loki, kringlótt, hæð með loki 14,2 cm., þverm. um botn 10,7 cm., loks 13,3 cm.: úskot með brún 9,5 cm. frá botni og er þverm. um brúnina 16,5 cm. Vídd opsins 10,5 cm. Lagið fallegt og frágangur vandaður. Upp úr miðju loki hefur verið typpi, brugðið líkt og starkongur. Þessi karfa er sagt að sje eptir Fjalla Eyvind og er það líklegt, því hún er mjög vil riðin, og svo þjett, að ekki eða trautt sjest útum. - Sbr. sögu Fjalla - Eyvindar í Íslendingi 1), að hann hafi riðið vatnsheldar körfur: hann á að hafa gefið hana konu í Skagafirði (?), sem skaut skjólshúsi yfir hann meðan hann var eitt sinn veikur, og leyndi hún honum úti í fjósi: hafði hann sjer til skemtunar, að ríða körfur. Síðan gefið dóttir eða fósturdóttir þessarar konu körfuna síðar eptirljet svo körfuna Sigurlaugu, dóttur sjera Brynjólfs í Miklaholti, sem lifir enn og hún útvegaði oss körfuna. Get jeg vel trúað, að þessi karfa hafi verið fullkomlega vatnsheld ný. Sigríður á Nautabúi var dóttir sjera Bjarna prests á Mælifelli, og hún var föðursystir Sigurlaugar (Sigurður Vigfússon, á lausum miða). 1) 1861, nr. 21 nmáls. bls. 325.-Sbr. og Esp. árbækur x.d.,bls. 75.