Langgrefill
Varðveitt hjá
Sagnheimar
Úr skrá Þorsteins Þ Víglundssonar:
"395. Langgrefill. Áður en farið var að veiða lunda í háf í Vestmannaeyjabyggð, eða til ársins 1876 (en fyrsti háfurinn var keyptur til Eyja árið 1875), var lundinn veiddur með netum eða kræktur út úr holum með einskonar gogg. Þessir lundagoggar voru af tveim gerðum, lengri gerð og styttri gerð, og kallaðir greflar. Það orð er myndað af sagnorðinu að grafa. Á öðrum enda skaftsins var myndaður spaði. Með honum var lundaholan víkkuð og mold fjarlægð úr lundaholunni, svo að auðveldara yrði að ná til fuglsins þar. Stálgoggnum var krækt í fuglinn, ýmist í kvið hans eða brjóst, hann dreginn út og snúinn úr hálsliðnum. Þessi veiðiaðferð þótti með tíð og tíma svo ómannúðleg, að hún var bönnuð með héraðssamþykkt.Ólafur bátasmíðameistari Ástgeirsson frá Litlabæ smíðaði grefilinn og gaf hann Byggðarsafninu."
Aðrar upplýsingar
Safnnúmer
Safnnúmer A: 395
Staður
Núverandi sveitarfélag: Vestmannaeyjabær, Vestmannaeyjabær
Aðfangategund
Undirskrár
Undirskrá: Minjaskrá Þorsteins Þ. Víglundssonar
Efnisorð / Heiti
Efnisorð: Langgrefill
Heimildir
Minjaskrá Byggðarsafns Vestmannaeyja með nokkrum sögulegum skýringum eftir Þorstein Þ Víglundsson.