Síldarminjasafn Íslands

Starfsemi Síldarminjasafns Íslands má rekja aftur til stofnunar Félags áhugamanna um minjasafn, FÁUM, árið 1989. Hófst þá ötul og fórnfús vinna sjálfboðaliða við endurgerð Róaldsbrakka og uppbyggingu safnsins. Róaldsbrakki var vígður sem safnhús 9. júlí 1994 og hefur safnið vaxið og dafnað að umfangi síðan.  Að baki uppbyggingunni stendur fjöldahreyfing Siglfirðinga og annarra sem áhuga hafa á glæstri sögu Siglufjarðar og síldarsögu þjóðarinnar almennt. Skipulag og uppsetningu sýninga annaðist Örlygur Kristfinnsson, safnstjóri Síldarminjasafnsins til tuttugu ára. Síldarminjasafnið varðveitir og miðlar sögu síldveiða hérlendis og vinnslu á silfri hafsins – síldinni sem var einn helsti örlagavaldur Íslands á tuttugustu öld. Síldariðnaðurinn var svo mikilvægur, að talað var um ævintýri, þegar þjóðin hvarf frá aldalangri fátækt og byggði upp nútíma samfélag. Í þremur ólíkum safnhúsum fá gestir innsýn í hið stórbrotna og heillandi síldarævintýri. Róaldsbrakki er norskt síldarhús frá 1907. Þar er flest eins og var á árum áður, þegar síldarstúlkur bjuggu í húsinu sumarlangt. Í Gránu er að finna dæmi um litla síldarverksmiðju frá því á fjórða áratugnum og kynnast gestir þar sögu bræðsluiðnaðarins, sem löngum var kallaður fyrsta stóriðja Íslendinga. Í Bátahúsinu er leitast við að endurskapa lítinn hluta af síldarhöfninni á landlegukvöldi um 1950 og gefa gestum tækifæri til að gera sér í hugarlund, hvernig það var að ganga um siglfirsku bryggjurnar um miðja síðustu öld. Síldarminjasafnið er að mörgu leyti sérstætt að uppbyggingu og rekstri. Framkvæmdir nutu einstaks stuðnings, ríkis og bæjar, opinberra sjóða, fyrirtækja, félaga og einstaklinga. Síldarminjasafn Íslands ses. er sjálfseignarstofnun og nýtur stuðnings frá menningar- nýsköpunar og háskólaráðuneytinu og sveitarfélaginu Fjallabyggð. Síldarminjasafnið hlaut Íslensku safnaverðlaunin árið 2000, er þau voru veitt í fyrsta sinn. Árið 2004 var safnið kosið besta nýja iðnaðarsafn Evrópu og hlaut hin evrópsku safnaverðlaun, Micheletti Award.