Sendibréf

In preservation at

Bréf frá Þorsteini Erlingssyni til Bergsteins Kristjánssonar. Skráð í safn Þorsteins Erlingssonar. ÞE 657. Bréfið hljóðar svo: Reykjavík 16. Desember 1913. Bergsteinn minn. Þegar ég las grein yðar í Suðurlandi, hafði jeg hugsað mjer að þakka yður einhvern tíma fyrir svo hlý og vinsamleg orð til mín og vel skrifuð að auki. Mig furðaði og sjerstaklega á því, að þau komu úr Rangárvallasýslu, því að þótt það sje ekki sem álitlegast til afspurnar, þá verður að segja svo hverja sögu sem hún gengur, að þaðan hef jeg átt sísst að vænta virðingar eða velvildar síðan þeim lauk Sighvati gamla í Eyvindarholti og Þórði í Hala. Þeir voru mjer alla tíð sem góðir bræður. Auðvitað tek jeg undan einstöku vini mína þar eystra, sem ekki koma við þá sögu. Mig grunaði því, að þjer munduð ekki vera að öllu leyti innborinn Rangæingur, og mjer er sagt að sá grunur sje rjettur og þjer sjeuð Skaftfellingur og það skildi jeg betur. Jeg hef átt og á enn þá í flestum sýslunum fleiri og færri góða liðsyrðismenn nema meðal Rangæinga. Þetta sýnist í fljótu bragði dálítið kynlegt og og væri líklegt að geta þess til, að annað hvort hefði jeg kynt mig þar sjerstaklega illa fremur en annarsstaðar, þar sem jeg hef átt heima á landinu eða að þeim sje sjerstaklega illa við ljóðasmiði. Jeg er þó ekki alveg viss um að svo sje, þó að jeg hafi að vísu ekki gert mjer neitt far um að seja um þá ósatt lof, en til hins hef jeg fundið sterkar líkur, sjerstaklega af bókakaupum og viðkynningu og af fleiri álfum, að alþýða mann sje þar mjög aftarlega að þekkingu og því sem við köllum mentun, ef sýslan er ekki að tiltölu allra öftust í lestinni að því leyti. Jeg hef kynst töluvert mörgum sveitum í öllum landsfjórðungum, en jeg hef hvergi rekið mig á jafn öflugt og fölskvalaust hatur í neinni sveit á mentun og lærdómi eins og var á Rángarvöllum í minni tíð. Jeg rak mig ekki í neina verulega undantekningu frá þessu nema Guðmund gamla á Keldum. Hann viti lærdóm og kunni að meta hann. Og þó sjera Eggert sje aðfenginn gripur, þá er ekki mikils af honum að vænta, mjög treggáfuðum, gjörsamlega þekkingarlausum og auk þess presti. Jeg vorkenni þjer og ykkur öðrum ungum mönnum sem unnið mentun og listum og þráið þær, að eiga að reisa upp höfuðin í þeim arfa og verja ykkur köfnun, og þó hef jeg hvergi rekið mig á að Ranæingar stæðu öðrum að baki að náttúrugáfum og almennri greind. Jeg held það hafi ráðið töluverðu, að nær allir embættismenn sýlunnar hafa langa legni verið mentunarlitlir andleysingjar, með aðra eins menn og sjera Skúla og Kjartan prófast í broddi fylkingar sem opna ekki bók þótt þeir ættu hana. Mjer líkaði frágangur á grein yðar prýðilega. Þetta litla misgrip að lækkað væri við mig er auðvitað af því, að þess var getið skírt í blöðunum, en lækkunin stóð í löngum talnaþulum sem ílt var að átt sig á. því að þingið gerði enn þá verr en þjer segiið: Það setti styrk okkar margra á fyrra árið, sem er það sama og að segja, að við fáum hann ekki oftar. Með óskum um gleðileg jól og nýjár og vinsemdarkveðju yðar einl. Þorsteinn Erlíngsson. Ég frjetti af hendingu, að þjer ættuð ..ðinu, svo jeg hætti við að senda yður hann sem jeg hafði þó hugsað mjer að gera þegar jeg sá hver hreinn og viðkvæmur ljóðavinur þjer voruð. Þ. E.

Main information

Þorsteinn Erlingsson, Attributed

Material

Lífræn efni, Pappír

Object-related numbers

"Museumnumber b": 1964-481

Record type

Artifact

Collection

Undirskrá: Munasafn

Keywords

Keyword: Sendibréf