Stóll

1747

In preservation at

Stóll úr furu, útskorinn og málaður. Neðri hluti hans er gerður sem kassi með stólpa í hverju horni. Neðri endar þessara stólpa eru fætur stólsins, skornir út sem dálitlir hnúðar, en efri endarnir standa upp af kassanum og mynda stólbrúðurnar. Stólkassinn er 68 cm breiður, en 52 cm á hinn veginn; sætishæð frá gólfi er 47,5 cm. Um framhlið og gafla stólkassans eru strikaðar umgjarðir og þar að auki skiptist framhliðin í tvennt í miðjunni af strikuðum lista. Efst á honum er skráargat að loklæsingunni, en lokið er miðbik sætisins og leikur á járnlömum að aftanverðu. Stólbakið hallast lítið eitt aftur á bak og er 61 cm á hæð frá setu. Efst í því er breið þverfjöl, sem tengir saman stólbrúðurnar. Efri brún hennar er tegld í lauf og uppvafninga, en á framhliðinni er upphleypt, tvíhverft blaðaverk, en hjarta í miðjunni með ártalinu 1747. Þessi fjöl er bein, en neðar er önnur, lítið eitt aftursveigð þverfjöl í sömu hæð og armarnir, sem eru beinir og 18 cm háir frá setu. Undir hvorum armi eru 4 pílárar, flatir með útsöguðum brúnum. Í bakinu eru 2 raðir pílarar, 6 í hvorri, fyrir ofan og neðan bognu þverfjölina. Þeir efri eru snúnir, og það eru einnig allar stólbrúðurnar, en þeir neðri, sem eru mikið styttri, eru renndir. Stóllinn er allur ( nema bak kassans) málaður rauður og grágrænn, aðallega þó rauður og mun þetta vera hinn upphaflega málning. Verkið er í barok-stíl, en dálítið klunnalegt og án efa íslenzkt. - Stóll þessi hefur staðið hægra megin við altari í Vatnsfjarðarkirkju og verið notaður sem meðhjálparastóll. Fullvíst má telja að hann sé eftir séra Hjalta Þorsteinsson í Vatnsfirði og hann hafi í elli sinni gert hann handa sjálfum sér. ,,Daði Níelsson fróði segir í prestaævum sínum, að séra Hjalti hafi oft messað eftir að hann sleppti brauðinu, og eftir að hann lagðist í kör af ellihrumleika hafi hann verið borinn á stóli í kirkjuna og setið á stólnum, meðan hann messaði" ( Ísl. listamenn, bls. 9). Er þetta að líkindum sami stóllinn.