Heykvísl

Um miðbik sjötta áratug síðustu aldar barst heykvísl til landsins, þ.e. vélkvísl. Þá voru moksturtæki á dráttarvélar að ryðja sér til rúms en á þau voru kvíslarnar smíðaðar, þótt einnig mætti setja þær á þrítengibeisli dráttarvélar. 

Ýmis fyrirtæki tóku að bjóða heykvíslar en kvíslarnar frá Kverneland á Jaðri í Noregi urðu lang vinsælastar. Þar í landi voru þær nefndar 'silovans' (votheysskott) og ætlaðar til þess að aka á nýslegnu heyi af túni og heim í votheysgryfju. 

Hérlendis urðu kvíslarnar einkum þurrheysverkfæri, mest notaðar til þess að sæta þurrhey og hlaða heyi á vagna. Með heykvíslunum uxu vinnuafköst við heyskap verulega. 

Líklega komu heykvíslar á meira en 90% allra búa á Íslandi. Þær eru því meðal vinsælustu og áhrifamestu heyskapartækjum allra tíma hérlendis. Þess vegna er fulltrúi þeirra hér - að vísu fulltinduð, en margir kusu að fjarlægja annan hvern tind því þannig gekk kvíslin betur í og undir heyið. Heykvíslartindar þóttu líka ágætir sem "járnkarlar" o.fl. því í þeim er afar gott stál. 

Vinsældarskeið heykvíslanna stóð árin 1960 og langt fram undir 1990. Því lauk á því að kvíslarnar tóku að rogast með rúllubagga.